The member 'Lucrezia Shiva' has done the following action : Kostka

'uniwersalna' :

Jedna, albo dwie beczki przeleciały przez magazyn i wylądowały na korytarzy, ale zostało ich jeszcze wiele.

/zaklęcie było za słabe (jedno oczko) musisz spróbować jeszcze raz.
jak rzucasz jedno zaklęcie kilkakrotnie rzuć 3 razy kostką.

Zdenerwowała się nieco, jak widać za mało skupiła się na zaklęciu i nie zadziałało. Skupiła się o wiele bardziej. Rzucała to samo zaklęcie - Mobiliarbus - co chwilę leciało, chciała pozbyć się tych beczek i odgrodzić sobie drogę. To zadanie jest coraz bardziej przerażające, nie wiedziała czego może spodziewać się piętro niżej, a mogło ją tam wszystko zaskoczyć. Z pewnością nim zejdzie na dół użyje zaklęcia lumos, żeby oświetlić sobie drogę. Oby jej tam nic nie zjadło, a teraz wracając, robiła tak, żeby szybko pozbyć sie beczek, chciała to już skończyć.

The member 'Lucrezia Shiva' has done the following action : Kostka

'uniwersalna' :

Tym razem beczki posłusznie wyleciały z magazenku a pod nimi faktycznie była klapa.
Lu z trudem otworzyła klape.
I wtedy usłyszała reszte piosenki.


Lu zaczęła schodzić na dół. Jej oczom ukazała się cała piracka załoga.
Wszyscy byli jednak matrwi, tak jak w piosence. Zostały po nich tylko duchy.

Udało się. Zeszła na dół, piosenka stała się głośniejsza, wyraźniejsza, a także mogła usłyszeć resztę jej tekstu. Podniosła różdżkę. – Lumos szepnęła, w końcu zaklęcie przestało działać przez używanie tamtych. Stanęła na ostatnim schodku i spojrzała na całą piracką załogę. I co teraz? Nie wiedziała co może zrobić. Nie miała pojęcia jak zareagują duchy, mogą potraktować ją jak wroga albo intruza. Zadrżała lekko i stała wpatrując się w nich zaparcie.

The member 'Lucrezia Shiva' has done the following action : Kostka

'uniwersalna' :

- Witamy piękną panią. - Odezwał się siędzący najbliżej schodów duch, prawdopodobnie kucharza. - Zapraszamy do nas. - Po jego słowach krzesło po drugiej stronie stołu odsunęło się, a jakaś siła zmusiła ją do zajęcia tego miejsca.
- Jestem kapitanem tego statku. - Powiedział duch siędzący obok niej i poczęstował ją rumem. - Co cię do nas sprowadza?

/Gdyby Lu próbowała odejść od stołu to nie uda jej się bo te duchy ją tam trzymają.

Ok, skoro musiała usiąść wypadało to zrobić. Będzie zachowywała się niczym gość na tym ich statku, w końcu jest to ich własność, mieszkają tu... pewnie już ileś lat, więc są przyzwyczajeni. Spojrzała na kapitana i skłoniła mu się lekko z wyrazem szacunku, a następnie obdarowała go uroczym uśmiechem. Serce biło jej jak szalone.
- Witam. - odpowiedziała grzecznie. Co ją tu sprowadza? Hmmm... Zastanawiała się co odpowiedzieć przez krótką chwilę. - Ciekawość, która jest pierwszym stopnie do piekła, jak zapewne zostałam pouczona, a także drobne poszukiwania. - powiedziała uśmiechając się uroczo. - Obym nie przeszkadzała Wam, drogi Kapitanie. - dodała po chwili spokojnie i spojrzała na kapitana Duchy, no po prostu duchy, super.

- A czego szukasz? Mamy tu wiele ciekawych rzeczy, które nam się do niczego nie przydadzą. - Kapitan odwzajemnił uśmiech dziewczyny pokazując złote niegdyś zęby.
- Znajdziemy dla panienki śliczne suknie prosto z królewskiej garderoby, świecidełek też mamy sporo. - Mówiąc to kapitan podsunął Lu skrzynie pełną złotych i srebrnych łańcuszków, bransoletek, pierścieni z rubinami itp. - Wybieraj co tylko zechcesz. - Takiej ładnej dziewczynie należy się wszystko co najlepsze.

Spojrzała na pirata i na to, co jej właśnie pokazywał. Faktycznie, przepiękne złoto, przepięknie zrobione, jednak nie do końca o to jej chodziło. Uśmiechnęła się uroczo do kapitana próbując go nieco oczarować tymi swoim umiejętnościami. Westchnęła delikatnie. – Kapitanie, to wszystko jest przepiękne, niewymownie, jednak nie jest tym czego szukam niestety. – odrzekła spokojnie. – Nie chcę nadużywać gościnności mój kapitanie. Szukam posążka, możliwe, że znajduje się gdzieś tu i zrobię naprawdę wiele by móc go uzyskać. – rzekła spokojnie i spojrzała w oczy kapitana. Może oni jej pomogą, a jeśli nie będzie musiała szukać dalej.

- Posążków też mamy wiele w naszej kolekcji, ale czy jesteś pewna, że nie chcesz niczego innego? Ten srebrny łańcuszek z szafirem idealnie by Ci panienko pasował. - Mówiąc to kapitan wyciągnął naszyjnik i podał go Lu.

No świetnie cała kolekcja posążków i co jeszcze? Skąd ona miała wiedzieć jak ten posążek ma wyglądać? To zadanie zaczynało jej grać na nerwach jednak nie pokazywała tego, uśmiechnęła się jedynie delikatnie. Kapitan próbował ją kusić srebrem, szafirami, jednak nie po to tu przybyła, miała inny cel i zamierzała go zrealizować.
- Kapitanie dziękuję za hojność, jest przepiękny, jednak przybyłam tu po posążek, jest mi potrzebny. Gdybym mogła go dostać od Was. –rzekła spokojnie i odłożyła srebrny łańcuszek z szafirem na miejsce, musi się spieszyć, musi znaleźć ten posążek i wracać, już chciała zakończyć to zadanie. Swoją drogą ciekawa była czy na trybunach widzą co się tu dzieje.

- Brawo moje dziecko. - Kapitan uśmiechnął się i zagwizdał. Na ten gwizd do stołu podbiegła małpka, a raczej jej duch niosąc ze sobą posążek. Był to posążek egipskiego sfinksa. Pałpka położyła go naprzeciw Lu.

Dobra, już myślała, że kapitan dalej będzie ją namawiał, a on tylko powiedział ‘Brawo moje dziecko’ Dziewczyna uśmiechnęła się widząc jak małpka niesie jej posążek w postaci sfinksa. Położyła ją przed Lu, a dziewczyna jeszcze szczerzej się uśmiechnęła. – Jest niesamowity. – szepnęła po czym wzięła go do ręki. I to tyle? – Czy mogę już opuścić Wasz niesamowity piracki statek? – spytała patrząc w oczy kapitanowi. Chciała być grzeczna skoro już dostała swoją nagrodę.

Po tych słowach wszystko wokół Lu zaczęło się rozmywać, statek, piraci, nawet mała małpka.
Już po chwili Lu stała pośrodku areny, która teraz wyglądała tak ja na samym początku.
Stała na zielonej murawie, trzymała w ręku posążek oraz mape pirackiego statku na pamiątke.
Trybuny szalały. Lucrezia właśnie ukończyła I Zadanie.