***

Gdy każdy z reprezentantów wylosował już swój numerek na środek sali znowu wyszedł Dyrektor.
- Za chwile kamyki z numerkami, które trzymacie w rękach teleportują was przed wejścia. Dookoła labiryntu poustawiani są nauczyciele i aurorzy, którzy będą dbać o Wasze bezpieczeństwo, gdyby działo się coś złego i chcielibyście przerwać zadanie - co równa się otrzymaniu 0 pkt - powinniście wystrzelić iskry ze swojej różdżki. Jak już wspomniałem, wygrywa ten kto pierwszy dostanie się na środek. Powodzenia !
Powiedziawszy to zatoczył okrąg różdżką i świat dookoła reprezentantów zaczął się rozmywać. Po chwili każdy już stał przed zieloną ścianą labiryntu. Clif znalazł się na środku ściany, jakieś 200 metrów dalej po jego obu stronach dostrzegał sylwetki ludzi... zapewne reprezentantów ale przez mgłe nie był pewny kto tam stoi. Nagle na niebie pojawiły się herby trzech szkół, potem po kolei zdjęcia reprezentantów z ilością punktów uzyskanych w I zadaniu i na koniec wielkie cyfry odliczające od 10 w dół. Gdy na niebie pojawiła się jedynka ściana przed Clifem zaczęła się otwierać.

Po labiryncie poruszacie się używając kostki 'Turniej' ilość oczek to ilość metrów jakie przejdzie postać pomnożona przez 5. Co znaczy że 1 oczko równa się 5 metrów. Niestety w labiryncie drogi nie prowadzą prosto, dlatego MG będzie was informował o zakrętach i skrzyżowaniach.
Gdy uczestnik wyrzuci 6 oczek lecz po drodze trafi na skrzyżowanie np. np 15 metrach MG informuje uczestnika o skrzyżowaniu i każe jeszcze raz rzucić kostką dodając do tego ilość metrów które zostały z poprzedniej tury.
Labirynt składa się z 9 sektorów, każdy reprezentant zaczyna z innego sektora lecz w czasie wyprawy przechodzi do innych sektorów i może spotkać pozostałych reprezentantów.

Dwójeczka, super. Znowu jeden z pierwszych numerów, choć teraz nie miało to zbytniego znaczenia, skoro wszyscy rozpoczynali zadanie w tym samym momencie. Po słowach dyrektora, Cliff kiwnął głową i w pełni gotowości wyjął różdżkę z uchwytu na przedramieniu przeciwnej ręki. Spojrzał jeszcze tylko po pozostałych reprezentantach, w ten niemy sposób życząc im powodzenia i... świat dookoła rozmył się, a on poczuł szarpnięcie gdzieś w okolicy pępka. Nie minęła nawet minuta, jak znalazł się przed ścianą. Rozejrzał się na boki, ale wszechobecna mgła nie pozwalała dostrzec kto stoi w oddaleniu. Pozostało mu tylko spojrzeć w niebo i odliczać w myślach razem z zegarem. Przy trojce ścisnął mocniej różdżkę, odetchnął głęboko, po czym... ściana rozstąpiła się. Nie zastanawiając się, wszedł czym prędzej do labiryntu. Nie biegł, ale szedł szybkim krokiem.

The member 'Clifford Prince' has done the following action : Kostka

'Turniej' : 6

Na początku droga Clifa biegła cały czas prosto i po zrobieniu 30 metrów nic ciekawego się nie wydarzyło. Cliff może iść dalej.

Skoro nic się nie wydarzyło po kilku metach, Cliff zaczął truchtać środkiem ścieżki, uważnie obserwując drogę przed sobą i otaczające go ściany, gotów w każdej chwili interweniować.

The member 'Clifford Prince' has done the following action : Kostka

'Turniej' : 6

Po 10 metrach ścieżka skręciła w lewo a zaraz za zakrętem pojawił się mur.
Ślepy zaułek - to byłaby pierwsza myśl każdego.
Po chwili jednak można było zauważyć drzwi na dole ściany... zbyt małe dla człowieka.
Obok ściany stał stolik z różnymi składnikami do warzenia eliksirów oraz mały kociołek.

O ile Clif nie jest animagiem, który zmienia się w małe stworzonko musi przygotować eliksir, który pomoże mu przejść przez malutkie drzwi.
Co to będzie za eliksir? Jakich składników użyje Cliff i jak go przygotuje?
Dodatkowo rzucasz kością czy eliksir się udał.
Pozostały Ci 4 oczka ruchu z poprzedniej tury.

Truchtał i truchtał, zakręcił i... ściana. Zero przejścia. I gdyby nie stolik ze składnikami do uwarzenia eliksiru, Cliff uznałby to za ślepy zaułek i spróbował znaleźć inną drogę (bullshit, skoro wcześniej nie było żadnego zakrętu). Przyjrzał się dokładniej ścianie, macając ją i opukując, aż schylił się i zauważył... drzwi. Och, pięknie. Natychmiast zrozumiał, co musi zrobić. Uwarzyć eliksir. I wszystko byłoby w jak najlepszy porządku, bo Eliksir Kurczący należy do tych najprostszych, ale problem w tym, że Cliff... nienawidzi eliksirów. Jest z nich totalną nogą! Cóż jednak miał począć? Zwrócił się do tej części swojego mózgu, która, niczym czarna dziura, pochłania wiedzę według niego zbędną i miał nadzieję, że pomoc April z ostatnich tygodni okaże się na tyle pomocna, że eliksir mu wyjdzie. No to jazda!
Najpierw składniki, przejrzał wszystko i wybrał te potrzebne do Eliksiru Kurczącego, czyli: korzenie stokrotek, suszona figa, dżdżownice, szczurza śledziona, sok z pijawek. I w związku z tym, że nie chce mi się już przekopywać internetów w poszukiwaniu przepisu ani kreatywnie wymyślać, to uznajmy, że Cliff coś tam z tym fantem zrobił, zaraz się okaże, czy mu się udało...

The member 'Clifford Prince' has done the following action : Kostka

'Turniej' : 6

Eliksir wyszedł mu prawie idealny i bez większego problemu przeszedł przez drzwi.
Po kilku krokach natrafił na rozgałęzienie dróg.
Jedna droga szła ciągle prosto, druga skręcała w prawo.

| Zostały Ci 2 oczka z wcześniej, ale dodatkowo rzucasz jeszcze raz.

Cóż za FART! W duchu Cliff podziękował April i obiecał sobie, że jak już odbębni to zadanie, to jakoś się jej odwdzięczy. Teraz nie miał czasu nad tym myśleć, bo oto za drzwiami natrafił na rozgałęzienie dróg. Wybrał tę biegnącą prosto.

The member 'Clifford Prince' has done the following action : Kostka

'Turniej' : 3

po 15 metrach (3 oczka) Cliff natrafił na kolejne rozgałęzienie,
tym razem drogi biegły we wszystkich czterech kierunkach.
Ta na wprost była jednak wyjątkowo ciemna,
chłopak widział tylko kilka pierwszych metrów.

zostały Ci 2 oczka

Gdyby Cliff nie był Cliffem, to wybrałby jedną z dróg biegnących w bok. Ale w związku z tym, że ciemna droga zwiastowała coś... nieprzewidywalnego... ruszył dziarsko prosto, wprost w tę ciemność!

The member 'Clifford Prince' has done the following action : Kostka

'Turniej' : 4

Doszedł do końca drogi i znowu stał przed drzwiami... tym razem normalnej wielkości,
a może nawet były trochę za duże.
Nad drzwiami widniał napis:
„Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu. Dobrze widzi się tylko sercem”
Nie było w nich zamka i zaklęcie alohomora też nie zadziałało (o ile je użył),
zamiast klamki na środku drzwi była prostokątna dziura -
wyglądało to trochę jak skrzynka na listy.
Przed drzwiami stał stolik, dużo ładniejszy od poprzedniego,
duży dębowy stolik z rozłożonymi z boku kartami z czekoladowych żab
i pustą kartką papieru.
Na kartach znajdowali się: Godryk Gryffindor, Albus Dumbledore, Baba Jaga, Harry Potter, Sybilla Trelawney, Lord Voldemort.
Nigdzie nie było piór ani atramentu do pisania.
Co robisz?

Zatrzymał się tuż przed drzwiami, wciąż dzierżąc w dłoni różdżkę. Przyjrzał się im uważnie, spróbował zaklęcia (a jakże!), nie zadziałało. Również przejrzał rzeczy leżące na stoliku. Nie miał zielonego pojęcia co z tym fantem zrobić. Wziął wszystkie karty do ręki i zaczął je uważnie przeglądać i czytać. Przypadkiem było, że trzech wielkich Gryfonów znalazło się wśród tych kart, kiedy to on, Gryfon, dotarł do tego miejsca? Hm... Spojrzał na drzwi ponownie i prześledził znowu napis. Nadal nic kreatywnego nie przyszło mu do głowy, wyłuskał więc z pliku kart tę, która przedstawiała Godryka Gryffindora i wsunął w szczelinę w drzwiach, dokładnie tak, jak listonosz wsuwa listy. Może to coś da?

Niestety karta wyleciała tą samą drogą, którą została umieszczona w drzwiach,
z dziury wydobył się złośliwy śmiech i słowa:
"Masz jeszcze tylko jedną szanse.
Użyj mózgu chłopczyku a pomogę Ci dostać się na koniec."

No ładnie. Ale dało to Cliffowi nieco do myślenia. "Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu. Dobrze widzi się tylko sercem." Każdy przy pierwszym spotkaniu, pierwszy raz w danej sytuacji, ma czystą kartę. Tabula rasa. Spojrzał na kartkę leżącą na stole i nie zastanawiając się KOMPLETNIE, wetknął ją w szczelinę, karty z czarodziejami odruchowo chowając do kieszeni (wcześniej podnosząc tę z Godrykiem).

"Ta się nie liczy.
Chce czarodzieja."
Usłyszał piskliwy głos zza drzwi.
Kartka była za duża i nie chciała wejść do końca.

Zaklął siarczyście pod nosem. Chcąc wepchnąć kartkę (bezskutecznie), trochę ją pogiął. Jakos tak mimochodem pomyślał o Charlie. Pewnie wiedziałaby co robić, zawsze imponowała mu jej intelekt... w tym momencie go oświeciło (albo to świadomość, że na niego patrzy i zbija paznokcie w ramię April, wkurzając się, że jest taki głupi). Przecież ma różdżkę! Rozwinął kartkę w jednej dłoni, a drugą, trzymając w niej różdżkę, wycelował w białą płaszczyznę.
- Aperacjum! - Niech się dzieje wola nieba. Czy coś...

Na kartce powoli zaczął pojawiać się napis:
"Oto nadchodzi ten, który ma moc pokonania Czarnego Pana...
Zrodzony z tych, którzy trzykrotnie mu się oparli, a narodzi się, gdy siódmy miesiąc dobiegnie końca...
A choć Czarny Pan naznaczy go jako równego sobie, będzie miał moc, jakiej Czarny Pan nie zna...
I jeden z nich musi zginąć z ręki drugiego, bo żaden nie może żyć, gdy drugi przeżyje...
Ten, który ma moc pokonania Czarnego Pana narodzi się gdy siódmy miesiąc dobiegnie końca..."

Och, pięknie. I weź tu człowieku bądź mądry! Doskonale znał historię Pottera, każde dziecko ją znało! W szkole już o nim uczono, a co się z tym łączy - uczono także o łączących się z nim ściśle czarodziejach. Dlatego też w tej chwili Cliff nie był pewien, czy chodzi o Trelawney, czy o Pottera. I znowu nie myśląc, wyjął z kieszeni karty, wybrał z nich dwie i wsunął energicznie w szczelinie. Karty z Trelawney i Potterem.

Drzwi się otworzyły lecz po drugiej stronie nie było dalszej części tunelu.
Przestrzeń za drzwiami wypełniało błękitne światło... albo świecąca woda?
Światło zaczęło wciągać Cliffa i po chwili chłopak leżał na trawie w labiryncie,
lecz nigdzie nie było śladu po drzwiach czy nawet po drodze jaką przeszedł.

Przenosisz się do Sektoru 9
Tam możesz rzucić kością