Arene w mgnieniu oka zalało jasne światło oślepiające widzów, jednak gdy odzyskali już wzrok ich oczom ukazał się dom. Był to stary, zniszczony dom z wybitymi szybami i drzwiami wyrwanymi z zawiasów. Dom otaczał ogródek, pełno w nim było kwiatów i drzew owocowych... niestety wszystko zarośnięte przez chwasty. Dawno temu to musiał być naprawdę śliczny i przytulny domek. Widzowie przyglądali się wszystkiemu z niekrytym zdziwieniem. To był Turniej Trójmagiczny... gdzie smoki i inne potworności? I tylko reprezentant stał nieruchomo wpatrując się w to otoczenie, które coś mu przypominało. Przez dłuższą chwilę nie mógł dojść do tego co przed sobą widzi. Dopiero po chwili zdał sobie sprawę, że to jego rodzinny dom. Tylko w o wiele gorszym stanie.

Cliff wylosował zdjęcie z numerkiem jeden. I bardzo go ten fakt ucieszył. Cóż, lubił być pierwszy, tym bardziej że najwyraźniej jako jedyny się nie stresował. Naprawdę, czym tu się denerwować? W spojrzeniu każdego z pozostałych reprezentantów migały nerwy, a ich ciała mówiły same za siebie. Drobne gesty najbardziej zdradzały nastawienie.
Uśmiechnął się do wszystkich pokrzepiająco, kiwnął głową i wyszedł na arenę, która w momencie, jak przekroczył próg, przybrała odpowiednia formę. Na luzie, ale czujnie rozglądając się dookoła i trzymając w pogotowiu różdżkę, przemierzył kilka kroków w kierunku domu Zatrzymał się, przyglądając mu przez moment w zamyśleniu. Coś mu to... dom? Jak już trybiki w głowie przeskoczyły na właściwe miejsce, faktycznie zaczął dostrzegać podobieństwo. Jego dom rodzinny. Tylko że w stanie bardzo... złym. Zapuszczony i zaniedbany. Zrobiło mi się jakoś tak... smutno. Zamierzają grać na jego uczuciach? Nie fajnie, nie fajnie. Podniósł różdżkę.
- Accio posążek! - Właściwie rzucając zaklęcie nie spodziewał się żadnych większych efektów. Ale warto spróbować, prawda? Może przy odrobinie szczęścia akurat...
Ale nic się nie stało. * Wzruszył ramionami kompletnie nieporuszony tym niepowodzeniem. Nie zdziwiło go to. Westchnął krótko, uśmiechnął się pod nosem i wciąż tak samo pewny krokiem ruszył do drzwi domu, rozglądając się na boki i kontrolując co ma pod nogami. Wolałby uniknąć wdepnięcia w jakieś wredne pnącza.


*Nie rzucam nawet kością do tego zaklęcia, bo jakby wypadło 6 to co? Nici z zabawy? A ja chcę zabawę! <3

Cliff nie zdążył dojść do domu, bo po kilku krokach z krzaków rzuciło się na niego całe stadko gnomów.
Stworzenia może i nie były niebezpieczne lecz miały zęby, a cała gromadka mogła go nawet powalić na ziemię i nieźle skaleczyć.

No masz, że też musiał trafić na te bezmózgie kartoflane łebki! Zaklął krótko pod nosem. Ale co, z gnomami sobie nie poradzi? Co prawda u nich w domu nie zalęgło się to szkaradztwo, ale nie raz w jakiejś Serbii, czy innej Macedonii, na nic nie podejrzewających podróżników wyskakiwało stadko małych głupoli.
- Immobilus! - Zawsze lepiej to unieruchomić, a zaklęcia nie ma punktowego działania. Dla pewności rzucił zaklęcie trzy razy. Po czym ruszył dalej w stronę drzwi wejściowych do domu. Tym razem uważniej przyglądał się gdzie stawia nogi.

The member 'Clifford Prince' has done the following action : Kostka

'uniwersalna' :

Gnomy zostały zatrzymane. Zaklęcie zadziałało bezbłędnie.
Jednak zanim Cliff doszedł do domu na drodze stanęło mu coś innego.
Z pobliskiego drzewa zaczęły wyłaniać się pnącza, które zaatakowały chłopaka.
Jedno z pnączy złapało go za rękę i zaczęło ciągnąć pod drzewo.
Pozostałe próbowały unieruchomić mu nogi i drugą rękę.

Kto by pomyślał, że jego własny dom się na niego uweźmie? Znaczy technicznie rzecz ujmując nie jest to jego dom, a jedynie dobrze stworzona iluzja i był tego świadom, ale jednak gdzieś tam działało to na podświadomość, dom przywodził na myśl ostoję spokoju i bezpieczeństwa, a tu? Taka igraszka.
Z początku aż się zachwiał, gwałtownie pociągnięty w stronę drzewa. Po chwili jednak złapał dłonią to pnącze, które owinęło mu się wokół nadgarstka, wytężył mięśnie, zaparł się nogami i usiłował roślinie postawić. Gdyby miał przy sobie swój scyzoryk! Ale nie, mógł wnieść tylko różdżkę, więc był skazany tylko na magię. I własną zaradność, doświadczenie i siłę. Na domiar złego kolejne pnącza już wystrzeliły w jego kierunku, z zamiarem unieruchomienia nóg i drugiej ręki. Wycelował w nie różdżką.
- Depulso - To zaklęcie ukierunkował na pnącza, które jeszcze nie zdążyły się do niego dobrać. Następnie dwukrotnie rzucił - Diffindo - W celu kompletnego uwolnienia się od wyjątkowo zaciekle walczącej rośliny. Jak tylko udało mu się uwolnić, pobiegł w stronę drzwi domu. I jak dobiegł, to pewnie w pierwszej chwili z tymi drzwiami się zderzył, bo nie trafił dłonią w klamkę. Albo były zamknięte. It's up to you.

The member 'Clifford Prince' has done the following action : Kostka

'uniwersalna' :

Nie poszło mu zbyt łatwo lecz w końcu udało mu się pokonać roślinę.
Dobiegł do drzwi, które były otwarte i wręcz zapraszały gości.
Ale zanim wszedł do środka na ganek wskoczył rudy nakrapiany kot z dużymi uszami oraz pędzelkiem na końcu ogona.
Cliff otworzył drzwi i wszedł do środka.
Stał w przestronnym pomieszczeniu. Naprzeciw niego był korytarz, nieco po prawej schody na górę, natomiast po prawej drzwi.

Kontem oka dostrzegł ruch. Spojrzał w tamtym kierunku. Kot. Okej, niech będzie. Miał dziwne przeczucie, że ten kot jeszcze mu przysporzy kłopotów, ale póki nie atakował, ani w żaden inny sposób nie wykazywał agresji, Cliff go zignorował. Wszedł do domu i zamknął za sobą drzwi. Na klucz, który był w zamku. Klucz? Mieli znaleźć jakiś klucz, może to własnie ten niepozorny kluczyk z zamka? Przezornie wsunął go do kieszeni. Rozejrzał się po dobrze sobie znanym przedpokoju. W końcu to miał być niby jego rodzinny dom, tak? Jeśli miał zacząć poszukiwania posążka, to doszedł do wniosku, że lepiej zacząć od miejsca, w którym się jest i dopiero poszerzać teren. Dlatego zaczął od drzwi, które były najbliżej. Przyjmijmy, że zamknięte, dlatego:
- Alohomora - I pyk, otworzyły się. A jak się nie otworzyły, to powtórzył zaklęcie. I jeśli znowu nie, to trzeci raz!

The member 'Clifford Prince' has done the following action : Kostka

'uniwersalna' :

Drzwi były otwarte a za nimi znajdował się salon.
Na pierwszy rzut oka w salonie nie było nic podejrzanego ani niebezpiecznego.
Okna w szybach były powybijane, a meble poniszczone.
Kawałki szkła leżały na całej podłodze.

Zazwyczaj tak to własnie wygląda, jeśli coś wydaje się być niegroźne i ani podejrzane, to są to tylko pozory. Dlatego też Cliff zachował pełną czujność, wchodząc do pokoju. Zamknął za sobą drzwi i na moment się zatrzymał, żeby się rozejrzeć. Również po suficie. Postąpił kilka kroków do przodu, w stronę kredensu, choć jakoś nie podejrzewał, żeby posążek był tam ukryty. W ogóle wydawało mu się, że nie będzie to w żaden sposób oczywiste miejsce, żadna szafka, schowek, nic łatwo dostępnego. Powiedziałby wręcz, że prędzej będzie musiał jakimś skomplikowanym zaklęciem wydobyć z wnętrza fotela, tudzież wypić całą wannę jakiegoś obrzydliwego eliksiru, żeby z dna podnieść zdobycz. Bo oczywiście nie dałoby się tej wanny inaczej opróżnić.

W kredensie oczywiście posążka nie było,
ale gdy Clif podszedł do mebla poczuł ciepło wydobywające się z kominka.
Ostatkiem sił palił się w nim ogień, którego nawet silne podmuchy wiatru wlatujące przez okna nie zgasiły.
I wtedy z ognia wyskoczyła kryształowo biała jaszczurka.
Wybiegając z kominka skoczyła na ramie Cliffa parząc go.
Chwile później już stała na środku salonu za chłopakiem gotowa do ataku.

Zatrzymał się przy kredensie, z dłońmi opartymi o drzwiczki, kiedy poczuł nienaturalne buchanie ciepła z tlącego się ognia w kominku. Odwrócił się w tamtymi kierunku akurat w momencie, żeby dojrzeć skaczącą w jego kierunku jaszczurkę. Spróbował zrobić unik, ale stworzenie chlasnęło go ogonem w ramię, przepalając materiał koszulki i parząc skórę. Syknął krótko, bo jednak zabolało, jednak w tej sile odrzutu jaszczurka wylądowała gdzieś na podłodze. Błyskawicznie odwrócił się w jej kierunku, od razu celując w nią różdżką i wypowiadając niewerbalne zaklęcie. Aguamenti. I dla pewności wypowiedział je dwukrotnie, jakby jeden strumień wody był za słaby, żeby ostudzić zapał jaszczurki. Niemal od razu po tym, wypowiedział niewerbalnie jeszcze jedno zaklęcie, Immobilus.

The member 'Clifford Prince' has done the following action : Kostka

'uniwersalna' :

Ani jeden strumień wody nie trafił w jaszczurke.
Drugie zaklęcie trafiło w stwora unieruchamiając je, ale nie potrwa to długo.
Salamandra może i była unieruchomiona, ale powoli zaczynała się wyswobadzać.

Zaklął szpetnie pod nosem. No JAK mógł nie trafić?! Ale dobra, teraz już nie może nie trafić, skoro stworzenie zostało unieruchomione. Znowu dwukrotnie wypowiedział niewerbalne zaklęcie Aguamenti. I dla zasady, żeby na niego przypadkiem jaszczurka nie skoczyła z jakimiś kłami jadowitymi (niby salamandra, ale kto wie co za gatunki pościągali na ten turniej) Duro.

The member 'Clifford Prince' has done the following action : Kostka

'uniwersalna' :

/coś ci kości dzisiaj nie sprzyjają ^^

Strumień wody uderzył w jaszczurke, ale ona szybko odskoczyła rozwścieczona.
Drugie zaklęcie niestety nie zadziałało.
Salamandra już nieźle wkurzona przystąpiła do ataku i posłała w kierunku Cliffa 3 ogniste kule.

No właśnie widzę i bardzo mnie to niepociesza!

No masz, zaraz się Cliff wkurzy, rzuci różdżkę w cholerę i przejdzie do rękoczynów!
- AGUAMENTI KURWA! - No się chłopak zdenerwował... I zrobił unik, przetaczając się po podłodze gdzieś na bok, od razu poderwał się na nogi. I porał z podłogi leżący tam zakurzony świecznik i przygotował się, żeby odbić nim jaszczurkę (jak kijem basballowym) jakby skoczyła w jego kierunku. I na wszelki wypadek rzucam za to kością!

The member 'Clifford Prince' has done the following action : Kostka

'uniwersalna' :

Woda wystrzelona z różdżki napotkała na swojej drodze dwa ogniste pociski gasząc je.
Trzeci z nich niestety uderzył w nogę chłopaka.
Zmoczona jaszczurka zmieniła kolor na ciemno pomarańczowy jak powoli gasnący płomień w ognisku i resztką sił skoczyła na chłopaka, który w spektakularny sposób odbił ją świecznikiem.
Salamandra zniknęłą z pola widzenia.
Cliff znowu sam stał na środku salonu i miał do wyboru 3 drogi: powrót na korytarz, przejście do kuchni i drzwi do łazienki.

No rewelacja, musiał jeszcze oberwać w nogę. Gdyby nie ta nieszczęsna jaszczurka, która już po chwili z plaskiem uderzyła o ścianę (opłaciło się grac na pozycji pałkarza!), to od razu zająłby się tlącymi spodniami. Kula ognia oczywiście wypaliła dziurę i oczywiście go poparzyła. Cudownie. Skoro już ma poparzone ramię i udo, to co tam, nieosłoniętą ręką ugasił materiał i przyjrzał się temu oparzeniu. Po prostu cudownie. I bolało. Nie jakoś przesadnie mocno, ale jednak. Nie chcąc ryzykować, że znowu spierdzieli zaklęcie (no doprawdy, czemu mu tak kijowo szło?!), wszedł do łazienki, żeby choćby sprawdzić, czy w kranie jest woda i schłodzić oparzenia. I tym samym wybrał drogę nieświadomie.
I właściwie zdążył się też zastanowić, czy publika widzi to, co dzieje się w zamkniętym pomieszczeniu. Było to głupie pytanie, bo skoro była arena tego typu, to na pewno były w niej ukryte kamery i wszyscy oglądali poczynania reprezentantów na telebimach. Wszyscy... Charlie. No i masz, jeśli nie zasłoniła oczy, jak go pnącza zaatakowały, to na pewno zrobiła to na parzącej go jaszczurce. I na kulach ognia. Damn...