No na serio nic się nie stało. Strzeżcie się albo panna Krum ma podwyższony znacznie poziom śmiałości tak na co dzień albo sobie coś wypiła jako, że inni balują na imprezie walentynkowej. Na dwoje Merlin wróżył, oj zdecydowanie na dwoje. Jaka tam przyzwoitość ona gdyby wparowała tutaj gdy on już brał kąpiel bez skrępowania rozebrałaby się od razu do kostiumu. Co wieczór brała tu samotnie gorącą kąpiel ale tym razem zrobi wyjątkowo wyjątek dla jego oto osoby. On na serio jej nie krępował gdyby tak było już dawno zostałby wypchnięty za drzwi tego jakże szacownego pomieszczenia a jak na razie tu stał. Spojrzała jak odwraca się w jej stronę tak, że teraz miała dokładny widok na jego twarz.
- Ej nie zjem cie. To, że wyglądam jak wyglądam nie oznacza, że cie zjem - powiedziała do niego lekko prowokacyjnym tonem głosu.
Parsknęła śmiechem.
- Ach te wasze męskie sprawy ale jak do wesela się zagoi to będzie dobrze - dodała
Puściła do niego oczko.
- Nie przerwałeś i możesz dołączyć - rzekła.

Parsknął krótko śmiechem, kiedy Ines stwierdziła, że wygląda, jakby miała go zjeść. Srsly? Nawet nie zdała sobie sprawy, ale właśnie miał miejsce żarcik sytuacyjny i personalny, bo nie pokazując palcami, to Pascal jest tu osobą, która prędzej kogoś by zjadła. Czy raczej pożarła.
- Nie obawiam się, że mogłabyś mnie zjeść, ale jeśli właśnie stwierdziłaś, że wyglądasz... przerażająco, to czuję się w obowiązku wyprowadzić cię z błędu. W tym puchatym ręczniku wyglądasz dużo łagodniej i bardziej nieszkodliwie, niż gumochłon. - Zaśmiał się znowu. Żartował sobie, żeby się Ines urażona nie poczuła!
- Męskie sprawy czasem wymagają nieprzebierania w środkach. Wy jecie lody i czekoladę, my lejemy się po mordach. I pijemy alkohol. Dużo alkoholu. - Takie tam rozróżnienie kobiet i mężczyzn. Zdecydowanie ci drudzy są bardziej prymitywni w takich sprawach. Aż kiwną głową na podkreślenie tych słów!
O proszę, jeszcze dostał pozwolenie na dołączenie! W sumie może to i lepiej, jak będzie mógł porozmawiać z kimś, to jego myśli nie będą uciekały w niewygodnym kierunku pełni.
- Namówiłaś mnie. - Tak jakby się musiała przy tym namęczyć! W każdym razie Pascal podszedł do miejsca, gdzie mógł odłożyć swoje rzeczy, co też zrobił, zostając w samych granatowych bokserkach psie łapki (kolejny personal joke), po czym... po prostu wskoczył do basenowanny i od razu przepłynął kilkakrotnie. Jak dooobrzeee czuć gorącą wodę! Przy okazji zaschnięta krew została nieco spłukana.

Spojrzała na niego niby lodowym spojrzeniem ale tak naprawdę to nie chciała go zmrozić, chciała sprawić tylko takie oględnie mówiąc wrażenie. Może i żarcik sytuacyjny jednak on również sobie nie zdawał sprawy z tego, że ona gdyby chciała to by mu uciekła na tyle skutecznie, że tego wyglądu już nigdy by nie ujrzał. A co do pożarcia to pod jakim sensem rozumiemy ?. Wtedy przedyskutujemy.
- Taki jesteś pewien ? - zapytała prowokacyjnie.
Podparła się pod boki.
- Wiesz jak chcesz mogę od razu ściągnąć ten ręcznik - powiedziała mu wysuwając do przodu swoją propozycję, którą i tak zrealizuje.
Posłała mu takie ni to zabawne ni prowokujące spojrzenie. A następnie sama zaczęła się cicho śmiać z jego oto żartu, który jej zaserwował.
- Wiesz może mi nie uwierzysz ale my również niekiedy stosujemy rękoczyny - dodała.
Przyjrzała mu się uważnie.
- Oj alkohol, alkohol teraz mi się marzy ognista albo coś mocniejszego - powiedziała do niego wyraźnie rozmarzona swoim pomysłem.
Lepiej niech jej uwierzy co do tych rękoczynów. A co do pozwolenia na dołączenie zawsze przyjemniej czas spędza się w dwójke jeżeli się chce
- Oj nie marudź bo ciebie ucisze - stwierdziła.
Rozwiązała ręcznik i w czerwonym bikini weszła do środka basenu.
- Wilczek nieźle - powiedziała sugestywnie.

W takim sensie, że Pascal jest wilkołakiem, a fabularnie jutro jest pełnia. Nie panuje nad swoim wilkiem, nie może zażywać wywaru tojadowego, więc... cóż, lepiej nie znaleźć go w czasie pełni wesoło brykającego, bo na ugryzieniu mogłoby się nie skończyć.
Hm, to pewnie pełnia, ale sugestia, że Ines może ściągnąć ręcznik od razu, dało Pascalowi błędne wrażenie, że nie miała na myśli kąpieli jako następstwo odrzucenia ręcznika. Cóż, w tej chwili biedak był naprawdę zniewolony przez instynkty typowo zwierzęce, podporządkowany wilczym cechom w znacznie większym stopniu, niż by sobie tego życzył, więc poza walką, co zdecydowanie zostało zaspokojone w barze i jedzeniem, co także odbębnił, pozostało... spółkowanie. A tego mu w tym miesiącu zdecydowanie brakowało.
Roześmiał się krótko, jak Ines nawiązała do tego, że dziewczyny też czasem przechodzą do rękoczynów. Taaak, potargają się za włosy, podrapią, po czym rozbeczą i wpadną sobie w ramiona. Wyglądało to nieco inaczej, nadal.
Zanim odpowiedział na gadkę o alkoholu, wskoczył do wody, więc odpowiedź nastąpiła po kilku minutach, jak już zajął wygodne miejsce przy jednej ze ścianek basenu.
- Jakiś konkretny powód? - Cóż, zwykle na alkohol ma się ochotę bo coś, picie samotnie i bez okazji zakrawa o alkoholizm! I przez moment, po tym "wilczku", przeraził się, że może Ines jakimś cudem zna jego futerkowy sekret, dopóki nie przypomniał sobie, jaką ma dzisiaj bieliznę. Aż zaśmiał się krótko, nieco nerwowo, co można było zrzucić na karb drobnych ranek, które zaczął przemywać tą ciepłą wodą.

No wiadomo w jakim sensie, gdyby znała jego problem zapewne tak łatwo by tutaj nie było a ona byłaby zdecydowanie znacznie bardziej ostrożniejsza. No fakt nie może więc trzeba jednak trochę na niego uważać, znała kilku wilkołaków i wiedziala jak oni ciężko potrafią niekiedy przechodzić pełnię gdy nie panują nad swoimi wilczymi instynktami całkowicie. Stop ona nie chciała zostać ani ugryziona ani pocharatana bo była przyzwyczajona do ładnego wyglądu twarzy.
Sugestia sugestią ale może pannie Krum już dość było tego aby zachowywać się tak jak chodząca góra lodowa i chować wszystkie swoje intynkty. A kto wie co ona mogła mieć tak naprawdę na myśli. Prawdopodobnie działa teraz pod wpływem chwili i zapewne dłużej będzie tak działać.
Co do niego no to ciekawie się zapowiada. Był zniewolony przez instynkt typowo wilkołaczy, podporządkowanie się tym cechom niekiedy miało ciekawe skutki. Po prostu bardzo ciekawe to zależy oczywiście od tego co następowało po prostu potem.
Tak zdecydowanie potrzeba walki została zaspokojona o czym ona była przekonana oglądając po prostu jego posiniaczoną trochę twarz. A co do tego ostatniego no cóż życie oraz czas pokaże co będzie potem i czy coś z tego tutaj wyjdzie.
Jakie drapanie, jaki płacz a tym bardziej godzenie się. Ona jak biła się to ktoś chodził posiniaczony tak, że puder tego nie ukrywał bo nie był w stanie.
- Mam ochotę na coś szalonego i na razie to mi przyszło do głowy - powiedziała.
Spojrzała na niego.
- Oj jesteś za bardzo spięty chodź tu - rzekła.
Podpłynęła i dotknęła jego ramion delikatnie.
- Rozluźnij się - szepnęła mu cicho do ucha

- Picie Ognistej jest szalone? - Uśmiechnął się szczerze rozbawiony jej słowami. - W takim razie jestem szaleńcem. - To już powiedział bardziej do siebie, śmiejąc się pod nosem. Skądś dorwał lusterko (pewnie cała jedna ściana jest lustrem!) i przyglądał się swojemu odbiciu przy tym przemywaniu ranek. Przy okazji mógł oszacować szkody Nie było ich zastraszająco dużo, właściwie oczekiwał większych śladów. Choć pewnie te najlżejsze siniaki zdążyły już zejść, plusy bycia wilkołakiem.
Anyway, Ines zaskoczyła go, kiedy poczuł jej dłoń na ramieniu. Niby powinien zauważyć w lutrze, że się zbliża, ale był zbyt skupiony na swoim łuku brwiowym i sprawdzaniu, że nie jest pęknięty. Dlatego własnie, kiedy dziewczyna dotknęła jego ramienia, drgnął niespokojnie i odwrócił się gwałtownie w jej kierunku. No... nie powinna tak robić, ale o tym nie wiedziała. Nie miał jej tego za złe.
- Nic mi nie jest, chwila relaksu w gorącej wodzie i będzie w porządku... - Delikatnie ujął tę jej dłoń, która spoczywała na jego ramieniu i odsunął. Dobrze, że woda była gorąca, naturalnie podniesiona temperatura jego ciała mogła być wytłumaczona rozgrzaniem przez czynnik zewnętrzny i jego mały sekrecik pozostawał bezpieczny.
Chociaż teraz to on będzie chyba tylko coraz bardziej spięty! Odetchnął powoli głęboko.
- Jak ci idzie z posążkiem? - Neutralny temat rozmowy, tak, to powinno pomóc! Zanurzył się po samą brodę, żeby jak największa powierzchnia ciała była pod rozluźniająco gorącą wodą.

- No wiesz znam jeszcze inne znacznie bardziej szalone rzeczy i lepsze ale nie wiem czy na pewno chciałbyś je poznac - powiedziała mu.
Spojrzała na niego.
- Jesteś szaleńcem ?. Przekonajmy się o tym - powiedziała rzucając do niego zaczepnie te słowa.
Była całkowicie ciekawa jego reakcji ale to dopiero potem. Potem zrobi to co przyszło jej po prostu do głowy. Niech on trochę poczeka.
Obserwowała co on robi. Teraz przypominał jej te puste blond lalki barbie, które non stop przeglądają się w swoich magicznych lusterkach. No ale on babą na pewno nie był była do tego całkowicie przekonana i nie miała zamiaru przynajmniej na razie tego sprawdzać.
Dostrzegła że był spięty gdy dotknęła jego ramienia. Ale zrobiło się jej nieco przykro z tego powodu lecz jednak tego nie okazywała aż tak bardzo otwarcie.
- Jesteś pewien, że tylko tego chcesz ? - zapytała.
Ona skórę z natury miała chłodną chociaż teraz dzięki wodzie miała przyjemnie ciepłą ciepłotę swojego ciała, które ją wydzielało po prostu.
A niech będzie.
- Z posążkiem dobrze. - odpowiedziała.
Posłała mu ponownie to takie prowokujące spojrzenie.
- To na rozluźnienie - szepnęła.
Znalazła się tuż przed nim i otwarcie go pocałowała. Była ciekawa jego reakcji dlatego się nie odsuwała od niego wciąż trwając w pocałunku, który niewinny nie był.

- Jestem szaleńcem, bo piłem Ognistą. - Oczywiście określił się szaleńcem w kryteriach wcześniej podanych przez Ines, skoro szalonym nazwała picie alkoholu. Pasowałoby to też do innych dziedzin jego życia, ale to pozostawię przemilczanym. A w lustrze przeglądał się, bo sprawdzał jak bardzo mu Gabe przywalił i w jakim stanie są te dwie ranki, na wardze i łuku brwiowym Oględziny jednak wypadły zadowalająco, kilka dni i nie powinno być śladu. Zakładając, że ta pełnia go nie wypompuje nadmiernie.
Jej pytanie... cóż, odpowiedź mogłaby być zdecydowanie inna, niż zaraz padnie, ale Pascal zrobił szybki rachunek (sumienia też) i wynik wyszedł mu bardzo jasny.
- Jestem pewien, że tylko tego mi teraz trzeba. - Nie było to do końca kłamstwem, bo faktycznie tego potrzebował. Ale potrzebował też innych rzeczy. A co do chcenia... cóż, to jest nieco inna sprawa, nie mógł ulegać wilkowi, który aktualnie był zdecydowanie nadaktywny.
- Otworzyłaś go już? - Uśmiechnął się szczerze tym faktem zainteresowany. I pełen podziwu! Nawet jeśli sam chciałby brać udział w Turnieju (a nie chciał, bo swój futerkowy problem uważał za duża przeszkodę), to pomimo posiadanej wiedzy nie był pewien, czy poradziłby sobie tak dobrze, jak reprezentanci. Jedyne co go odrobinę bolało, to że jego szkołę reprezentują dwie dziewczyny. Nie o to chodzi, że ich nie lubi, bo do obydwóch pała sympatią, ale to wygląda tak, jakby chłopcy z Akademii nie dostali w ogóle szansy na wykazanie się. Z chęcią widziałby Ryana albo Gabe'a na arenie! Nawet jeśli by się o przyjaciół bał.
Nie miał jednak czasu tego wszystkiego pomyśleć, to tylko wyobraźnia autorki, bo Ines zrobiła coś, czego BARDZO nie powinna robić. Nie miała pojęcia w co się pakuje. I wcale to Pascala nie rozluźniło, wręcz bardziej się spiął! Ciało ochoczo zareagowało, zdecydowanie uległe zwierzęcym instynktom, ale trzeźwy (nawet pomimo wypitego alkoholu) umysł nie mógł na to pozwolić.
Przez pierwsze kilka sekund nie wiedział co zrobić, bił się wewnętrznie sam ze sobą, ale ostatecznie delikatnie, ale stanowczo złapał ramiona Ines i ją od siebie odsunął. Ale nie jakoś znacznie. A oddychał tak chaotycznie, jakby własnie co najmniej maraton przebiegł! I patrzył na nią z... niedowierzaniem? i niezrozumieniem. Aż nieznacznie, ledwo zauważalnie pokręcił głową. Zaczerpnął wielki haust powietrza przez nos.
- Udajmy, że tego nie było. - Nie, nie, zdecydowanie nie można tak, Ines to dobra koleżanka i świetna partnerka na zajęciach, zdecydowanie nie posunie się dalej, nie chce jej skrzywdzić i zepsuć tej dotychczasowej relacji.